Ja  żałuję że nie mogłam jechać. Ale myślami byłam cały czas z Wami.

Zastoś ma racje. oczekiwanie na wejscie było męczące i dłuuugie (tak tak.. wiem harcerz nie marudzi) ale to czekanie i wrzeszczenie na ludzi było warte tego, co tam sie wydarzyło. poprostu coś niesamowitego. byc moze jedyna moja taka okazja w zyciu. i nie zaluje ze pojechałem. ani troszeczke.  Asyż Padwa Rzym Kahlenberg. cudowne miejsca i przeżycia. chciałbym bardzo podziękować naszemu drużynowemu a zarazem komendantowi pielgrzymki za zorganizowanie tego wyjazdu, za opieke nad nami wszystkimi. Ks. Henrykowi, który nie dawał mi sie nudzić po tym, ze niestety musiałem opuścic miejsce mojego dawnego usadowienia i przesiąść się na sam przód. klerykom, z ktorymi za pewne wszyscy bardzo dobrze sie zakumplowalismy, bo sami wiecie.. z Ruslanem Piotrkiem i Marcinem nudno nie było. kochanym paniom kucharkom, które opiekowały sie naszymi brzuszkami i mimo wielu niewygód zwiazanych z szykowaniem nam kanapek w autokarze dzielnie wykonywały swoją prace. Panom kierowcom, którzy bezpiecznie, ale czasami i tez nerwowo ( ;D ) wozili nas tam, gdzie ksiądz im powiedzial. Agatce, która opiekowała sie naszym zdrowiem, ktorej tez bardzo chce podziekować za leczenie mojego gardła po głoooośnym śpiewie. i wszystkim ktorzy tam byli. I Mońkom i Olecku, i Rajgrodziankom i Lipsku i Klerykom i najbardziej oczywiście naszej najfajniejszej grupce z Ełku. dziekuje wam za wszystko. jeżeli kogoś nie wymieniłem to przepraszam, ale nie  sposób tego wszystkiego opisać. podpisuję sie do słów Zastosia. Kto nie był, niech żałuje

Chwileczkę, tylko coś zjem :D


A tak poza tym, że głodno, śpiąco i sikno to zajefajniomidownie.